Cemal ASLAN - Dogu Akdeniz Petrol & Gaz ve Enerji Panaroma

En iyi bahis, bölgenin kendisinde olacaktır. O halde ticari canlılık esas olarak her alan için erişilebilen bu pazarların büyüklüğüne bağlı olacaktır. Mısır şu anda kendi ihtiyaçlarının büyük bölümünü karşılasa da, İsrail kendisini şimdiden net bir gaz talebi olan iki tüketicinin -Mısır ve Ürdün- ana dış tedarikçisi olarak konumlandırdı. Kıbrıs, Mısır'a giden bir boru hattıyla sahaya girebilir, ancak Kıbrıslı Türkler de gelirlerden fayda sağlamazsa Türkiye muhtemelen bu düzende hız kesici olarak oynayacaktır. Yerel piyasalar, bölgenin elektrik üretiminin çoğunun temelini oluşturan petrol ve dizel gibi sıvı yakıtlara bağımlılıktan gaza doğru yeniden yapılandırılabilir ve aynı zamanda bölgesel talebi bir süre daha sürdürecek olan yenilenebilir enerji üretimini genişletebilir. Endüstri, yenilenebilir enerji üretimi kapasitesini artırmaya odaklanırken, kirletici sıvı yakıtlardan daha az kirletici gaza doğru kayıyor. Orta Doğu, güneş enerjisi potansiyeli göz önüne alındığında, ikincisi ...

Doğu Akdeniz'deki ve çevresindeki ülkeler, kendileri ve bölge dışından ortakları, gaz diplomasisinin neler başarabileceği ve birincil pazarların nerede olduğu konusunda net bir görüşe sahip oldukları takdirde, havzadaki enerji zenginliğinden en iyi şekilde yararlanacaklardır ve bölgenin kaynaklarının oturması muhtemeldir. Gaz Diplomasisine İlişkin Beklentileri Yönetmek.. ABD, AB ve AB üye devletlerinin Doğu Akdeniz gaz rezervlerine yönelik diplomatik müdahaleleri “gaz diplomasisi” olarak anılmaya başlandı. Terim, bölgesel oyuncuları enerji ile ilgili olmayan konularda ihtilaf çözümüne yönelik atılımlar yapmaya teşvik etmek için gaz ihracatı olasılığını kullanma çabalarının kısaltmasıydı. ABD Başkanı Barack Obama'nın (2009-2017) yönetimi sırasında gaz diplomasisine yakınlık yaygındı. Bir aradan sonra, yönetimi bu terimi kullanmama eğiliminde olsa da, Başkan Joe Biden 2021'de Beyaz Saray'a girdiğinde geri döndü. Eski bir ABD diplomatı bu fikri şu şekilde özetledi: "E...

ABD desteği olmadan, AB'nin Rusya'ya karşı en yeni yaptırım paketinin -acısız olmasa da- ülkenin petrol ve gaz gelirleri veya genel ekonomisi üzerinde önemli bir etkisi olması pek olası değil. AB, Temmuz ayı sonlarında Rusya'ya karşı en cezalandırıcı yaptırım paketlerinden biri olarak nitelendirdiği paketi açıkladı. Bu paket, Moskova'nın savaş zamanı gelirlerini kısmak için tasarlanmış yeni kısıtlamalarla ülkenin enerji ve finans sektörlerini hedef alıyordu. Ancak, bu önlemler Rusya için acısız olmasa da, ülkenin petrol ve gaz gelirleri veya son üç yıldır yaptırımlara ve kısmi uluslararası izolasyona büyük ölçüde uyum sağlayan genel ekonomisi üzerinde önemli bir etkisi olması muhtemel değil. Dahası, son pakette ABD desteğinin olmaması, muhtemelen etkinliğini zayıflatıyor. Petrol yaptırımları AB büyükelçileri tarafından 18 Temmuz'da kabul edilen 18. yaptırım paketi, Rus ham petrolünün fiyat tavanının varil başına 60 dolardan 47,6 dolara düşürülmesini içeriyor. AB ve ...

Üretici grubu, bu ayki üretim artış hedefini kaçırdı ve yakında stratejisi kritik bir sınavla karşı karşıya kalabilir. OPEC+, Temmuz ayı sonuna kadar petrol üretimini, Mart ayı üretim seviyelerine kıyasla 1,35 milyon varil/günden fazla artırmalıydı ve bu da hedeflerine uygundu. Ancak, Petroleum Economist tahminlerine göre, gerçek üretim artışının altında kaldı ve üretim sadece yaklaşık 560.000 varil/gün arttı. Bu durum, gelecekteki stratejisi ve piyasa istikrarı hakkında da soru işaretlerine yol açtı. Yüksek talepli yaz sezonunun sona ermesiyle birlikte, OPEC+ yakında üretim stratejisi kritik bir sınavla karşı karşıya kalabilir. Ancak, Trump yönetiminin ikincil yaptırımları, talep mevsimsel bir düşüş gösterse bile arz fazlasını azaltmaya yardımcı olabilir. Petroleum Economist, OPEC-9'un Temmuz ayı üretimini Haziran ayındaki 21,87 milyon varil/gün seviyesinden 22,05 milyon varil/gün olarak öngörüyor. Buna karşılık, çekirdek İşbirliği Bildirgesi (DOC) grubundaki OPEC+ üyelerinin üret...